De laatste klim

En nu is het ineens een paar weken later...

Ik heb een paar dagen geleden nog geprobeerd wat te vertellen, maar toen was ineens alles weg, en had ik geen zin meer.

Intussen heb ik veel gedaan, maar ook niet zo veel. Zo ben ik een tijdje in Chetumal geweest, vanwaar we richting Tulum gingen voor het laatste interview met Don Damaso.

Hoewel dat erg interessant was, viel het een beetje tegen, omdat de drukke healer maar een half uur de tijd had. Het liep uit naar drie kwartier, maar toen konden we weer 200 kilometer terug rijden. Kort maar krachtig zullen we maar zeggen.

We vervolgden onze reis naar Belize, want we moesten een weekje wachten tot we onze duikcursus af konden maken in Mahahual. Daar kwamen we terecht op Caye Kaulker. Dat is een eiland vol met Rastafari en toeristen. Wel heel gaaf, ook omdat ze er snorkeltoers naar supermooie koraalriffen organiseren. Wij dus met de zeilboot.

In mahahual verliep de duikcursus voorspoedig, en zo zijn we dan ook, in het bezit van een beginners duik diploma, afgereisd naar Flores, Guatemala. Daar overnachtten we in een hostel dat gerunt wordt door Nederlanders. Er zijn trouwens ontzettend veel nederlanders gevestigd in deze omgeving. Hebben ze niet een restaurant, dan is het wel een hostel. Bovendien kom je ze ook overal tegen als je reist. Vandaag bijvoorbeeld 3 groepjes, gisteren 2. Niet normaal.

Maargoed, meer over Guatemala. Dat is namelijk een super mooi land. Als je er door heen rijdt, zie je overal hele typische spitse heuvels, begroeid met palmbomen en andere vegetatie. Vet veel mooie bloemetjes met alle kleuren van de regenboog.

Er lopen ontzettend veel mensen op straat. Niet in de stad, maar vooral in de kleine dorpjes zie je overal kleine kinderen lopen. Ze zijn vaak heel mooi. Vooral de meisjes: die hebben lang zwart haar, en vet grote, donker bruine ogen, waardoor ze Karin en mij aanstaren alsof ze nog nooit zoiets hebben gezien.

Alles is hier vet goedkoop, maar er zijn veel mensen die je proberen af te zetten, door boven het normale tarief te gaan zitten. Zo verkopen mensen op straat bijvoorbeeld buskaartjes voor net iets meer dan in de bus. Ook met flessen water snoepen de locale mensen langzaam de portemonnaie van de toeristen leeg. Ook wel terecht, want men heeft het hier niet makkelijk. Toch zijn e rook veel mensen ontzettend vriendelijk, en worden we door iedereen verwelkomd en geholpen.

Maar ik heb jullie nog niet verteld over Tikal. De grootste bekende site met de hoogste maya gebouwen die zijn uitgegraven. Vanuit Flores was het makkelijk te bereiken met een busje, dus die kans grepen we natuurlijk aan.

We kwamen om 6 uur ´s ochtends binnen, en werden vooral door de bomen, de muggen en de mist overweldigd. Het is namelijk een groot bos. Als je er doorheen loopt, vallen de rare spitse heuveltjes (!) op totdat je bij een uitgegraven bouwwerk komt. Aan het begin troffen we een kleintje, maar toen de dag vorderde, ontdekten we langzaam meer bouwwerken. We kwamen bij een plein, en dachten de twee grootste te pakken te hebben, maar toen we verder gingen, bleek dat verre van het geval te zijn. De hoogste tempel die er staat is zo´n 70 meter hoog, en bied een uitzicht met een heel hoog Donald Duck gehalte. We kwamen er rond 12 uur aan, en zogen het allemaal in ons op.

Toen we op de grootste piramide zaten, die iets lager was dan de hoogste tempel, was het al een uurtje later. Het werd erg heet, en er waren inmiddels ook bijzonder veel toeristen. We besloten te gaan, en gingen terug naar Flores. Dat is trouwens best een geinig stadje dat op een meer ligt. Maar ook niet zo heel bijzonder als je het bijvoorbeeld met San Cristobal vergelijkt. Weinig echte cultuur.

Dat was gisteren. Nu zijn we onderweg naar Nebaj of Lago Atitlan. We hebben nog niet helemaal besloten of we Nebaj nog meepikken, omdat we allebei bijzonder veel zin hebben om naar dat meer te gaan. Iedereen heeft het er over. Er zijn vulkanen, leuke dorpjes, hippy´s en in de reisgids staat zelfs iets over een ¨Energy vortex¨ vergelijkbaar met Manchu Pichu en de Egyptische Piramides.

Ik probeer jullie deze keer weer met mij op de hoogte te houden.

Mazzel,

Gilles

Ps. Foto´s gaan niet meer lukken voor 1 dag voor ik weg ga…